Deze maand heet Adelheid Dhondt jou welkom in haar wereld. Ze is in de eerste plaats woordkunstenaar, en waagt zich ook aan mixed media en fotografie om haar woorden een extra dimensie te geven. Haar gedichten zijn tijdloos en zijn reflecties van haar innerlijke leven, gedachten en gevoelens en wij krijgen het voorrecht om te mogen meelezen met haar diepste zieleroerselen.
Ik ontmoet Adelheid niet persoonlijk. Ze stuurt mij een video waarin ze vertelt over haar gedichten, mixed media en foto's. Ze vertelt heel persoonlijke verhalen die aanleiding hebben gegeven tot haar gedichten.. Ik wil graag haar verhaal vertellen, maar ook met de nodige omzichtigheid omgaan met het vertrouwen wat ze mij geeft. Haar gedichten spreken sowieso voor zichzelf.
Adelheid durft haar kwetsbaarheid te tonen in haar gedichten en verwoordt wat wij vaak zelf niet verwoord krijgen. Haar woorden zijn rauw en zonder franjes en gaan recht naar het hart. Ze krijgt vaak te horen van mensen dat haar gedichten heel herkenbaar zijn en een gevoelige snaar raken bij de lezer.
Adelheid gebruikt universele en gevoelige thema's in haar gedichten. De rode draad is de liefde en waar liefde is, is er verlies. Verdriet, gemis, verlangen en zelfzorg komen dus veel terug in haar gedichten. Ze gebruikt het dagelijkse leven als inspiratiebron: dingen die rond haar gebeuren of hard treffen moeten op de een of ander manier verwerkt worden en bij Adelheid is dat via het geschreven woord. De woorden borrelen op als iemand uit haar leven verdwijnt, plots of aangekondigd, gevraagd of ongevraagd. Adelheid wordt ook geïnspireerd door muziek, podcasts over de psychologie van de mens en de natuur. Soms stromen de woorden gemakkelijk, en soms komen ze druppelsgewijs of in horten en stoten. Ze kan en wil het niet forceren. Als het komt dan komt het, en komt het niet, is het ook goed.
Adelheid schreef in haar jeugd vele dagboeken vol, nog niet in dichtvorm. En dan 10 jaar geleden kreeg Adelheid te maken met veel verlies in haar dichte omgeving, een ongeboren nichtje, haar grootvader, grootmoeder en een nonkel overleden. Bij het zien en hebben van zoveel verdriet stroomden de woorden uit haar pen en vond Adelheid de weg om ze op papier te zetten in de vorm van een gedicht Het gaf haar troost in een moeilijke periode. Toen ze haar gedichten begon te delen, merkte ze dat haar woorden ook andere mensen konden raken en troosten. En daar is ze nog steeds heel dankbaar voor.
Christel Foncke
Volgende week meer over Adelheids mixed media. Je kan haar ook volgen op Facebook
