Deze week laat ik je meekijken over de schouder van Betty. Wat inspireert haar en hoe zet ze dat om in haar werk?
Betty haalt de bouwstenen van haar kunstwerken uit haar directe omgeving of tijdens reizen in binnen- en buitenland. Ze houdt van landschappen, bergen, de kleuren van de aarde en de natuur. Haar ogen zien niet enkel de beelden maar ook de vormen en de lijnen ervan die ze later kan vertalen op doek met acrylverf of deskundig kan kneden uit haar favoriete natuurklei. Maar ook emoties, ervaringen en de alledaagse wereld vinden al schilderend of knedend een weg in haar kunstwerken.
Betty toont mij hoe ze eerst een idee op papier uitwerkt. Daarna gaat ze aan de slag met klei om te spelen met kleine of grotere vormen waardoor het idee steeds tastbaarder wordt. In een later stadium werkt ze het definitief uit. Het ontbreekt Betty nooit aan nieuwe ideeën of inspiratie. Elk kunstwerk bevat een kiem voor een volgend en soms komen ideeën samen in een nieuw kunstwerk. Soms wordt iets groots later een klein kunstwerkje of andersom. Foto 3 toont bijvoorbeeld twee kanten van eenzelfde idee, in negatief en in positief. Bij Betty vind je geen alledaagse vormen. Uit haar avontuurlijke geest komen gedurfde, onconventionele vormen, geen ronde kommetjes voor haar, maar driehoekige.
Natuurklei heeft voor haar een sterke verbinding met de aarde en ze wil dat je in haar kunstwerken die ruwe aarde ook nog voelt en ziet. Ze combineert dus blinkende keramiek met ruwe gedeeltes. De rode draad in mijn interview met Betty, is haar vreugde voor het creëren. Ik hoor en zie het in al haar woorden en gebaren. Bij elk kunstwerk krijg ik van Betty een verhaal te horen en dat vindt ze ook belangrijk. Ik begrijp eruit dat Betty in haar kunst via de klei en de bijbehorende verhalen, mensen kan/wil verbinden met de aarde.
