Miranda wil dat haar werk gesprekken op gang brengt, dat kijkers hun eigen verhalen en ervaringen erin vinden, dat haar werk mensen raakt. Wanneer iemand zich echt aangetrokken voelt tot een schilderij en in een gesprek dieper ingaat op de emoties en gedachten die het oproept, schept dit een diepe verbondenheid. Voor haar is deze verbondenheid veel waardevoller dan de verkoop van een schilderij. Het gaat om het gevoel dat haar werk betekenis heeft en geeft en anderen inspireert om naar binnen te kijken.
In haar beroepsleven begeleidt Miranda mensen om werk te vinden en te houden. Het zijn mensen met een beperking of mensen die kampen met mentale of gezondheidsproblemen. Ze ziet de impact van sociale en economische druk van dichtbij. Miranda haalt er veel voldoening uit om deze mensen te steunen en haalt er ook inspiratie uit voor haar schilderijen.
In haar drieluik 'In or Outside the box?' geeft ze de worstelingen weer van mensen die vaak aan de rand van de maatschappij leven. Het geeft het gevoel van isolatie en de strijd om eigenwaarde weer. De zwarte kaders en krantenkoppen weerspiegelen een wereld vol verwachtingen en oordelen, waarin anders-zijn vaak onbegrepen blijft. Miranda wil met haar werk deze emoties een stem en een plaats geven en vragen om begrip en erkenning.
In or Outside the box?
Slachtoffer
Depressief
Anders
In *Hard Times* brengt Miranda een intens gevoel van eenzaamheid en wanhoop tot uitdrukking. De ineengedoken figuur symboliseert de last van zware tijden die voor velen herkenbaar kan zijn. De schimmen rond de figuur lijken te dansen of te zweven, als echo's van herinneringen of verloren dromen, wat het gevoel van innerlijke strijd en isolement versterkt. Hier zie je dat Miranda het vermogen heeft om mentale pijn en kwetsbaarheid op een intieme, bijna tastbare manier zichtbaar te maken. Ze nodigt de kijker uit om empathie te voelen en misschien zelfs om eigen moeilijkheden in dit beeld te herkennen.
In *Feeling blue?* vertelt Miranda over het masker dat we dragen in het dagelijks leven. Het is een confronterend beeld van het verdriet dat vaak achter een masker verborgen wordt. De keuze voor een clown symboliseert het contrast tussen wat we aan de buitenwereld tonen en wat we werkelijk voelen vanbinnen. Miranda vraagt hiermee aan ons hoeveel van onze ware gevoelens we durven te laten zien? Het werk toont herkenbare thema's van kwetsbaarheid en het verlangen om écht gezien te worden.
Met 'Push the sky away', geïnspireerd door het gelijknamige lied van Nick Cave wil Miranda ons het hart onder de riem steken.
Haar boodschap is: zelfs als de hemel (= grenzen of moeilijkheden) zich over je heen dreigt te sluiten, duw het weg en blijf groeien en durf te dromen. Blijf volharden en de moed vinden om vooruit te gaan, hoe ongrijpbaar het doel ook lijkt...
En met deze boodschap sluit deze reeks over Miranda af. Als je haar werk in levende lijve wil zien, kan dat eind november (zie affiche).
Miranda stelt samen met nog 4 leden van Lak@rt tentoon in Kasteel Borluut:
Ronny Roels, Glasaal&GlasaalMonnik, An Mertens en Ingrid Lefevre
