Op de foto's zie je Miranda’s creatieve hoekjes. Ze heeft er een thuis, dat ze deelt met haar partner en zijn drumstel, en het andere is op de academie in Waasmunster, waar ze wekelijks naartoe gaat. Het is een plek waar ideeën worden uitgebroed. Waar ze experimenteert met haar favoriete materialen: olieverf en houtskool. En waar ze ook graag nieuwe technieken en invalshoeken probeert te ontdekken zoals met ecoline schilderen, airbrushen of de ruwe achterkant van een canvas gebruiken.
Zo ziet Miranda ook haar toekomst: experimenteren met materialen, dingen combineren en een verhaal vertellen. Als inspiratie gebruikt ze het dagelijkse leven, muziek en ze laat zich ook graag inspireren door de fantasiewereld van kunstenaars als Vadim Vosters, Adriaan Ghenie .
Nu Miranda al een aantal jaren bezig is, is schilderen geëvolueerd naar creëren. De mooiste momenten voor haar zijn als ze in een flow komt: de tijd verdwijnt en de zorgen vervagen. Het laadt haar volledig op. De creatieve behoefte die diep in haar geworteld zit, heeft eindelijk ruimte gekregen en geeft Miranda een gevoel van vrijheid en energie. Het stopt niet meer, creëren mag niet meer opzijgeschoven worden of losgelaten worden, daarvoor is het te belangrijk geworden. Schilderen heeft ook haar blik op de wereld veranderd. Het is alsof ze nu door de lens van een fotograaf kijkt, klaar om een beeld of een moment vast te leggen of te gebruiken als de start van een nieuw verhaal op doek.
In 'Zondvloed' en 'Aardverschuiving' brengt Miranda haar bezorgdheid over de gevolgen van de klimaatverandering tot uiting: de hevige regens en de stijgende zeespiegel De schilderijen symboliseren voor haar de kwetsbaarheid van de mens midden in een snel veranderende wereld. Maar ze ziet ook hoop want ondanks beperkingen en onzekerheden, zoekt de mens toch voortdurend naar middelen en oplossingen om het hoofd boven water te houden, met een grenzeloze vechtlust voor een betere toekomst.
(Klik om foto's te vergroten)
Volgende week meer over de emotie in Miranda's schilderijen